Co to jest „wymiar ochronny”
Regulamin sportowego połowu ryb Polskiego Związku Wędkarskiego wyraźnie określa wymiary ochronne dla niektórych gatunków ryb, tj. długość mierzoną od początku pyska do końca płetwy ogonowej, poniżej której ryby powinny być z powrotem wpuszczane do wody. Dlaczego zatem dla poszczególnych gatunków ryb obowiązują takie, a nie inne wymiary ochronne? Otóż podstawowa zasada, którą kierują się tu ichtiolodzy, brzmi: każda ryba z gatunków chronionych przed wyłowieniem powinna przynajmniej raz odbyć tarło! Ustalenie wymiaru ochronnego dla ryb każdego gatunku poprzedzane jest ponadto wieloletnimi badaniami nad tempem ich wzrostu, by odławiać ryby dorosłe, mające już za sobą okres najszybszego wzrostu.
Obowiązujące wymiary ryb i okresy ochronne
Wymiar ochronny oznacza długość ryby od początku głowy do końca najdłuższego promienia płetwy ogonowej. Wędkarzy obowiązuje przestrzeganie następujących wymiarów ochronnych, poniżej których ryby nie mogą być zabierane.
Co to jest „woda”?
Chemiczna cząsteczka wody (H2O) składa się z dwóch atomów wodoru i jednego atomu tlenu. Woda jest cieczą ok. 775 razy cięższą od powietrza. Wyróżniamy wody słone (morskie) i słodkie (śródlądowe). W wodach słonych zawartość soli (chlorku sodowego – NaCl) dochodzi do 85 g/l, w wodach słodkich zawartość soli jest minimalna – 0,1 g/l. W ujściach rzek do morza zasolenie ulega znacznym wahaniom, tworząc strefę tzw. przyujściową.
Woda chemicznie czysta w przyrodzie nie występuje. Jest ona zawsze nośnikiem różnych rozpuszczonych w niej związków mineralnych i gazów. Woda morska ma smak słono-gorzki, który zawdzięcza rozpuszczonym w niej chlorkom. Smak „słodki” wód śródlądowych powodują przede wszystkim węglany.
Stężenie składników mineralnych w wodach rzek i jezior zależy przede wszystkim od otoczenia (pól, lasów, łąk), które nazywamy „zlewnią” rzeki czy jeziora. To właśnie stąd spływają wraz z wodą podeszczową tzw. makroelementy (potas, azot, fosfor, wapń, magnez) i mikroelementy, których obecność jest tylko śladowa (miedź, kobalt, cynk, mangan). Rozpuszczone w wodzie makro- i mikroelementy tworzą sole biogenne, stanowiące źródło życia w rzekach, jeziorach i morzach. To właśnie z nich rośliny budują misternie swoje tkanki, z nich również powstają mikroskopijne glony zawieszone masowo w toni wodnej. Rośliny i glony stanowią pożywienie wielu ryb i drobnych zwierząt wodnych, które z kolei pozwalają żyć małym i dużym wodnym drapieżnikom.
Wody rzek pochodzą wyłącznie ze źródeł i opadów atmosferycznych. Jeziora biorą swe wody ze źródeł, opadów i rzek.
Organizmy żyjące w wodzie tworzą trzy wyraźne, grupy: producentów, konsumentów i reducentów. Producentami są rośliny zielone, wytwarzające białko, tłuszcz i węglowodany. Konsumenci – to wszystkie zwierzęta żyjące w wodzie. Reducentami nazywamy mikroorganizmy (bakterie) – grzybki i pleśnie rozkładające martwą substancję organiczną (obumarłe szczątki roślin, martwe ryby i inne zwierzęta) do prostych związków organicznych, z których kolejne rośliny zbudują swoje tkanki, rozpoczynając kolejny cykl życia.
Oprócz związków chemicznych woda zawiera wiele cząsteczek tworzących zawiesinę widoczną gołym okiem. Są to cząsteczki (często zanieczyszczeń), które wiatr niesie z sobą z pól i lasów, a deszcz z atmosfery. Spotykamy w wodzie również zawiesiny organiczne – szczątki roślinne i zwierzęce, które nie opadły na dno.