Lipień jak łowić

Lipień

Niektórzy wędkarze najwyżej ze wszystkich ryb cenią lipienia. Przy jego połowie uznają tylko jedną metodę – muszkarstwo przy użyciu sztucznych much. Specyficzne właściwości lipienia spowodowały nazwanie jego imieniem osobnej krainy rzek i potoków podgórskich (kraina lipienia).

Jego domeną są podgórskie odcinki potoków i rzek o urozmaiconym charakterze, gdzie bystrzyny zmieniają się z umiarkowanie wartkimi strugami i gdzie napotkać można rozległe, spokojne, głębokie zatoki. Żyje w większych skupiskach i na ogół przebywa w wodzie otwartej, ponieważ nie wymaga specjalnych kryjówek. Utrzyma się więc nawet w monotonnych (uregulowanych czy inaczej uporządkowanych) ciekach, pod warunkiem, że niosą dużo wody i obfitują w progi skalne. Adaptuje się też w wodach stojących, a po dłuższym pobycie w przestronnych zbiornikach zaporowych tworzy bardziej krępą, mięsistą odmianę jeziorową. Natomiast źle znosi np. pogarszające się w wyniku zanieczyszczenia warunki, nie toleruje stałego zmętnienia i jest bardzo wrażliwy na niedobór tlenu.

Tarło odbywa w kwietniu do początku maja w umiarkowanych prądach małych podgórskich cieków, ikrę składa na żwirowe podłoże. Należy do ryb stosunkowo krótkowiecznych. Średnio dożywa zaledwie 4-6 lat osiągając do 35-50 cm i 0,3-1 kg, osobniki mierzące ponad 50 cm i ważące ponad 1 kg uważamy za okazowe, sporadycznie mogą się trafić nawet 2-2,5 kg (np. w niektórych wodach Jugosławii).

Pysk lipienia jest stosunkowo mały, co wskazuje wyraźnie, że głównym składnikiem jego pokarmu są drobniejsze zwierzęta.

To, że za najskuteczniejszą metodę połowu lipienia uważamy muszkarstwo pozwalałoby się domyślać, że właśnie muszki stanowią podstawę jego pokarmu. W rzeczywistości jednak – oczywiście jeśli są po temu warunki – główny udział w jego pożywieniu ma tzw. bentos czyli larwy owadów żyjące na dnie (najczęściej są to przedstawiciele chruścików, w niektórych wodach stanowią one do 90% pokarmu lipienia). Drugim ważnym składnikiem są lęgnące się owady, dostępne rybom w stadium przemiany larwy w imago. Owady niesione przez wodę, które wprawdzie lipień skwapliwie zbiera z powierzchni, są w zasadzie tylko miłym sezonowym urozmaiceniem, już choćby dlatego, że na ogół są to najdrobniejsze muszki o minimalnej wartości pokarmowej. Lipień należy do wyjątkowo aktywnych ryb i nie umknie jego uwadze nawet najmniejsza zdobycz spławiana przez wodę. W mętnej wodzie szuka pokarmu na dnie, w czystej penetruje wszystkie głębokości. Dorosłe osobniki, podobnie jak niektóre ryby karpiowate, atakują czasami małe rybki, co nie uprawnia do charakteryzowania lipienia jako drapieżnika. Trudno także mieć mu za złe, że niekiedy połakomi się na ikrę innych ryb; one odpłacają mu tym samym.

Wspomnieliśmy już o tym, że prawdziwy amator lipienia uznaje tylko muszkarstwo, tej też metodzie poświęcimy miejsce przeznaczone na charakterystykę połowu. Złowić lipienia w mętnej wodzie, na czerwonego albo białego robaka to nie jest to, to tylko powód do połowicznej radości i oznaka braku szacunku dla jego szlachetnego pochodzenia, a co więcej: występek przeciw etyce wędkarza. (W Polsce w większości wód krainy pstrąga i lipienia stosowanie przynęt pochodzenia zwierzęcego jest zakazane).

Do połowu lipienia wybieramy w zasadzie sprzęt delikatny. Nie chodzi o lekceważenie jego waleczności – nawet sprawiając subtelne wrażenie walczy nadspodziewanie dzielnie. Lekki sprzęt jest odpowiedni ze względu na jego delikatny pysk, który łatwo jest rozerwać. Dobór wędziska muchowego zależy od charakteru wody i sposobu połowu. Jeśli łowimy w warunkach idealnych, a więc w potokach o głębokości 1-1,8 m, gdzie możemy brodzić, z dostępnymi brzegami, przy połowie na odległość do 10-15 m wystarczy nam wędzisko średnio długie (2,4-2,5 m); w przestronnych wodach, kiedy musimy zarzucać na większe odległości, lepsze będzie wędzisko ok. 3 m (2,75). Przy połowie na muchę mokrą wędzisko powinno być trochę mocniejsze, twardsze, przy suchej musze przeciwnie – miękkie, delikatniejsze. Na ogół wędkarze decydują się na złoty środek – wędzisko uniwersalne. Do wędziska trzeba dopasować odpowiednio grubą linkę.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *