Pstrąg tęczowy – Pstrąg źródlany

Pstrąg tęczowy

Aklimatyzacja pochodzącego z Ameryki Północnej pstrąga tęczowego w wodach europejskich w końcu ubiegłego wieku była dla wędkarzy i hodowców przejawem uśmiechu losu. Pstrąg tęczowy bowiem, w odróżnieniu od arystokratycznego rodzeństwa, potrafi w niewiarygodny wręcz sposób zmniejszyć wymagania i przystosować się. Jako ryba łososiowata świetnie radzi sobie we wszystkich typach wód pstrągowych, może z wyjątkiem wysokogórskich bystrzyn, w których ledwo wytrzymują pstrągi potokowe. Nadzwyczaj dobrze żyje mu się też w mniej wytwornym środowisku wielu typów płynących i zamkniętych wód nie tylko w strefie podgórskiej (a więc w paśmie brzany), ale niekiedy nawet w zdecydowanie nizinnych warunkach. Nad wprowadzeniem karpia i „tęczaka” do tych samych wód nie trzeba się już zastanawiać, a można także brać pod uwagę zasiedlanie przez „tęczaka” przestronnych i głębokich nizinnych wód zamkniętych (świetnie nadają się głębsze wyrobiska pożwirowe i im podobne typy wód, zasilane chłodnymi źródłami) o odpowiednim bilansie tlenowym i maksymalnej temperaturze do 22-24 °C.

Przy połowie pstrąga nie trzeba spieszyć się z zacięciem, najpewniejsze jest bowiem wtedy, gdy pochwyceniu przynęty ryba kieruje się w stronę dna.

Sposób życia i wymagania pokarmowe pstrąga potokowego i tęczowego są bardzo podobne, co oznacza, że konkurują ze sobą o zdobycie przestrzeni życiowej i pożywienia. W takich wypadkach rodzimy, ale niezaradny pstrąg potokowy stoi na przegranej pozycji: wypycha go bardziej agresywny i wszystkożerny „przybłęda”. Z tych względów lepiej jest, gdy „tęczak” zamieszkuje wody pstrągowi potokowemu zupełnie już nie odpowiadające, a więc w dolnej części przestronnych wód pstrągowych i całej krainie lipienia, ewentualnie miejscami także w krainie brzany. Szczególnie dobre warunki oferują „tęczakowi” przestronne wody stojące, o ile, oczywiście, są stosunkowo czyste, chłodne i mają sprzyjający bilans tlenowy. Tu, przy dostatku pożywienia zażywa dobrobytu, a co ważniejsze, musi wyzbyć się swoich skłonności do tułactwa.

Tarło odbywa na ogół dopiero w marcu i kwietniu i jest nieco płodniejszy niż pstrąg potokowy. W sprzyjających warunkach rośnie szybko, a w optymalnym środowisku już w czwartym roku może osiągnąć 10 kg. Jego maksymalne wymiary to około 100 cm długości i 20 kg wagi (tak podają niektóre zagraniczne źródła).

W zasadzie łowi się go tak jak pstrąga potokowego, a ze względu na swoją agresywność bywa jeszcze pewniejszą zdobyczą. Zwłaszcza łakomy jest przed nadejściem zimy. Jesienią świetnie się go łowi na wszystkie typy sztucznych much.

Pstrąg źródlany

Pstrąg źródlany odznacza się wyjątkową odpornością, dobrze mu się wiedzie w bardzo chłodnych wodach i w surowych warunkach, które nawet pstrąg potokowy uznaje za niegościnne. Oczywiście umie zadomowić się w typowych wodach pstrągowych. Nad pstrągiem potokowym ma tę przewagę, że nie jest tak wymagający co do kryjówek i w związku z tym stosunkowo lepiej mu się wiedzie w wodach monotonniejszych. Pod innymi względami nie odróżnia się od pstrąga potokowego (tarło mogą odbywać w tym samym czasie i w tych samych miejscach, powstają wtedy bezpłodne krzyżówki, tzw. tygrysy), tak samo się też je łowi.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *