Chcę zwrócić uwagę na kilka spraw, których znajomość może być pomocna w przestrzeganiu regulaminu zawodów
Każdą złowioną rybę, której wielkość graniczy z wymiarem ochronnym, należy dokładnie zmierzyć. Liczy się cała długość ciała ryby od otworu gębowego do końca płetwy ogonowej.
Prawidłowy pomiar ryby
Trzeba pamiętać, że złowione ryby podczas przechowywania kurczą się o 2-5 mm. Największe rozbieżności zdarzają się przy zaliczaniu ryb różnych, ale bardzo podobnych gatunków, z których jedne objęte są przepisami o wymiarach ochronnych. Krąp czy leszcz – to najczęstsza wątpliwość na zawodach. Cechy różniące te dwa gatunki ryb są następujące:
Leszcz
1) śluz pokrywający łuski;
2) ubarwienie płetw piersiowych i brzusznych srebrzystoszare (niebieskawe);
3) małe łuski.
Krqp
brak śluzu;
płetwy brzuszne i piersiowe u nasady czerwone (pomarańczowe);
łuski większe, grubsze, mocniej osadzone.
Obecnie obowiązują następujące wymiary ochronne ryb najczęściej poławianych na zawodach:
Wymiary Cechy charakterystyczne
1) leszcz – 25 cm; okrągły kształt, płetwy niebieskawe, drobna łuska;
2) płoć – 15 cm; czerwone ubarwienie płetw, oczu;
3) wzdręga — 15 cm; żółte (złote) zabarwienie łusek, płetwy krwiste;
4) jaź – 25 cm; krępa budowa ciała, czerwone zabarwienie płetw brzusznych, duży otwór gębowy;
5) kleń – 25 cm; bardzo duża łuska, duży otwór gębowy;
ó) świnka – 25 cm; charakterystyczny otwór gębowy, płetwy czerwone;
7) certa – 30 cm; otwór gębowy z dołu, srebrzysta barwa;
8) karp – 30 cm; pełnołuski, lekko pomarańczowe płetwy;
9) brzana – 35 cm; otwór gębowy ryjkowaty, wąsy, krępa budowa ciała.
Do następujących gatunków ryb nie stosuje się wymiarów ochronnych (a więc zalicza się te ryby bez względu na ich wielkość): krąp, ukleja, kiełb, jazgarz, słonecznica, okoń, jelec, karaś. Każdy wędkarz musi umieć rozpoznawać wszystkie gatunki ryb występujące w Polsce. W przypadkach wątpliwych, kiedy opinie są kontrowersyjne, należy się opierać na opinii ichtiologa.
Jakie są zadania i obowiązki organizatorów zawodów? Mają oni obowiązek wyboru odpowiedniego łowiska, oznakowania tego łowiska i zapewnienia dojazdu do niego. Wraz z zaproszeniem na zawody powinni przesłać zawodnikom (drużynom) dokładną charakterystykę łowiska, na którym zawody będą rozegrane. Dla lepszej orientacji należy podać wyniki osiągane ostatnio na tym łowisku (liczbę ryb, gatunek, wagę). Jest to szczególnie ważne wówczas, gdy łowisko jest zamknięte i nie można na nim przed zawodami przeprowadzić kontrolnego treningu.
Co prawda obowiązkiem organizatorów jest zapewnić co najmniej jeden trening na wodzie możliwe najbardziej podobnej do łowiska, na którym są rozgrywane zawody, ale w praktyce najczęściej okazuje się, że są to dwa różne typy łowisk. Rzadkim zwyczajem organizatorów jest przygotowanie podstawowych zanęt i przynęt, chociaż powinny one być w odpowiedniej ilości udostępnione zawodnikom.
Obowiązkiem organizatorów jest zapewnić obsadę sędziowską mającą uprawnienia stosowne do charakteru zawodów.
Jeżeli chodzi o wybór łowiska, to zawody wędkarskie w konkurencji gruntowej powinny się odbywać na wodach bieżących, a w przypadku ich braku mogą odbyć się na wodach stojących (kanały, jeziora, stawy, zbiorniki zaporowe). Łowiska powinny mieć równą linię brzegową, z łatwym, suchym dostępem do wody, bez wysokiej roślinności (trzcina, tatarak), w ich pobliżu nie powinno być drzew lub krzaków utrudniających zarzucanie zestawów.
Miejsca wysunięte do przodu lub cofnięte do tyłu w stosunku do linii zawodników łowiących, np. znajdujące się w pobliżu ujść strumyków, mostów itp. — należy wykluczyć (ominąć), ponieważ mogą to być miejsca naturalnego gromadzenia się ryb, a więc stwarzające szczególne szanse dla łowiących. Pas roślinności przybrzeżnej musi być wąski, aby można było łowić metodami /klasycznymi. Powierzchnia wody na łowisku powinna być czysta, bez pływającej rzęsy czy innej roślinności, która może utrudniać wędkowanie. Dno łowiska powinno być czyste, twarde, z możliwie małą ilością przeszkód podwodnych. Średnia głębokość w obrębie stanowisk powinna wynosić od 150 do 400 cm.
Najważniejszym jednak kryterium wyboru łowiska jest różnorodność ryb. Występowanie co najmniej kilku gatunków ryb spokojnego żeru i to możliwie w dużych ilościach daje zawodnikom możność wyboru różnych metod łowienia. Tylko ma takich łowiskach zawody będą ciekawe i emocjonujące, a o zwycięstwie zadecyduje rzeczywista umiejętność zawodnika, jego wiedza i doświadczenie, a nie los szczęścia.