Uzupełnienie wyposażenia wędzisk „Garbolino”

Zaopatrzenie się we właściwy sprzęt gotowy jest często trudne lub wręcz niemożliwe. W takim czy innym stopniu, prędzej czy później – przed każdym zawodnikiem stanie problem: jak uzupełnić lub zmodyfikować sprzęt samemu. Potrzebna jest w tym zakresie wymiana rad praktycznych.

a) uzupełnienie wyposażenia wędzisk „Garbolino”

Wobec braku na naszym rynku części wymiennych do wędzisk „Garbolino”, jak amortyzatorów gumowych, haków aluminiowych, końcówek -plastykowych oraz częśoi samych wędzisk – podaję sposoby wykonania ich we własnym zakresie.

Wykonanie haka. Potrzebne materiały:

1) drut aluminiowy o średnicy 3 mm i długości 180 mm;

2) wałek winidurowy o średnicy 10 mm i długości 50 mm;

3) koszulka igelitowa o średnicy 3 mm i długości 15 mm.

Oba końce drutu lekko zaokrąglamy przy pomocy pilnika, a cały drut dokładnie wygładzamy drobnym papierem ściernym. Następnie wyginamy drut zgodnie z wymiarami podanymi na rys. 16.

W odległości 5 mm od zagiętego końca wiercimy poprzeczny otwór o średnicy 1,5 mm. Przez otwór przewlekamy brzeszczot piłki włośnicowej i wykonujemy przecięcie pod kątem 45° w kierunku zewnętrznej krawędzi haka. W odległości 35 mm od drugiego końca drut lekko rozklepujemy, by nałożona na to miejsce tulejka nie mogła się przesuwać. Z winiduru robimy tulejkę o wymiarach -podanych na rys. 16.

W celu nałożenia -tulejki na rozklepane miejsce ma haku rozgrzewamy ją tak, by nieco zmiękła, stała się plastyczna. Sposób umocowania zestawu do haka przy pomocy koszulki igelitowej wyjaśnia rys. 17. Zadaniem tulejki winidurowej jest osadzenie haka w szczy-tówce wędziska na odpowiedniej głębokości i ochrona żyłki przed skaleczeniem o ostre krawędzie zakończenia wędziska. Podane wymiary odpowiadają wymiarom haka fabrycznego. Możemy je zmieniać według własnego uznania. Do wykonania haka możemy też użyć innych materiałów.

Prostszy sposób uzyskania haka do wędziska ipodaje „Gazetta di Pesca” z 1967 r. Jako materiału wyjściowego używa się kawałka bambusa, który przecinamy w celu otrzymania listewki długości 20 cm. Szlifujemy ją papierem ściernym dla nadania kształtu walca. Formowanie zagięcia dokonujemy za pomocą płomienia świeczki, osiągając kąt 90°. Koniec lekko nacinamy piłką, otrzymując wcięcie, do którego przymocowujemy amortyzator za pomocą koszulki plastykowej. Drugą część wprowadzamy w otwór wędziska. Rys. 18 przedstawia etapy wykonania haka tą metodą.

Elastyczna szczytówka. Potrzebne materiały:

1) rurka szklana o średnicy wewnętrznej 8 mm i długości 600 mm;

2) żywica epoksydowa epidian-5 w ilości 150 g;

3) utwardzacz Z-1 do żywic epoksydowych w ilości 15 g (kupuje się łącznie z żywicą w jednym komplecie);

4) włókna szklane 700 mm w ilości około 100 g.

Włókno szklane możemy uzyskać np. z waty szklanej lub koca przeciwpożarowego (handel rozprowadzi takie koce produkcji NRD), wyciągając pojedyncze sploty tych włókien. Równolegle ułożone włókna wiążemy na jednym końcu drutem, którego wolnym końcem o długości około 1 m wciągamy następnie włókna do rurki szklanej. Ilość włókna szklanego dobieramy tak, by na isucho można je było bez wysiłku przeciągnąć przez rurkę. Żywicę epoksydową mieszamy z utwardzaczem i równomiernie wylewamy na wiązkę włókna szklanego rozłożoną uprzednio na papierze. Aby żywica dobrze wsiąkła między włókna i spełniła swą rolę spoiwa, należy wiązkę wielokrotnie obracać (ruchem walca) i moczyć w resztkach żywicy pozostałych na papierze. Tak nasiąknięte żywicą włókno wciągamy do rurki szklanej i pozostawiamy na 10 godzin w ciepłym miejscu. Po upływie tego czasu szklaną rurkę obtłukuje się delikatnie, aby nie okaleczyć uformowanego w niej pręta, który jest właściwym surowcem do wyrobu elastycznej szczytówki. Można go obrabiać na stożek przy pomocy pilnika lub papieru ściernego, jednak obróbkę znacznie ułatwi zamocowanie pręta w wiertarce i szlifowanie na obrotach. Opisaną metodą można wykonać dowolne szczytówki do wędzisk gruntowych i rzutowych. Aby szczytówka wyglądała ładnie i nie nasiąkała wilgocią, malujemy ją bezbarwnym lakierem nitro.

Wszystkie wymienione czynności najlepiej wykonać w rękawiczkach gumowych. W przypadku pobrudzenia rąk lub narzędzi żywicą można ją zmyć ksylenem.

Amortyzator gumowy. Do wykonania amortyzatora potrzebne są dwa odciniki gumy modelarskiej o przekroju 1 mm i długości 700 mm. Jeśli nią nie dysponujemy, możemy użyć odpowiedniej długości gumek wyciągniętych z gumowej taśmy pasmanteryjnej. Aby je łatwo wyciągnąć, należy uprzednio wzdłuż całej taśmy przeciąć żyletką oplot bawełniany. Uzyskane gumki związuje się na obu końcach i lekko napręża w pozycji poziomej. W środku długości tak naprężonych gumek wieszamy przy pomocy haczyka z drutu imały ciężarek o wadze około 5 g, np. nakrętkę M-8, a następnie rozpoczynamy skręcanie obu końców jednocześnie w przeciwnych kierunkach, jak to wskazuje rys. 19. Po pewnym czasie tego skręcania zaczną powstawać właściwe zwoje amortyzatora, składające się z czterech gumek — od miejsca, gdzie wisi ciężarek — a dalsze skręcanie doprowadzi do ich powstania na całej odpowiednio zmniejszonej długości gumki. Gotowy amortyzator należy zabezpieczyć przed rozwinięciem przez zawiązanie węzła na swobodnym końcu wszystkich czterech gumek.

Gotowy amortyzator przymocowuje się do haka przy pomocy koszulki igelitowej, a do drugiego końca przywiązujemy zestaw. Chcąc uzyskać amortyzator o większej sile, należy skręcać odpowiednio większą liczbę gumek.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *