Wędzisko uklejowe. Główną cechą dobrego wędziska uklejowego powinien być mały ciężar (do 200 g) i sztywność. Są to bardzo zbieżne wędziska teleskopowe z mas plastycznych (tworzyw sztucznych), produkowane przez kiIka firm zachodnioeuropejskich, np. „Lerc”, „Garbolino”, „Carson”, „Fischermen”.
Wędziska bambusowe produkcij polskiej czy teleskopy z NRD i ZSRR nie są dostatecznie lekkie i sztywne, a łowienie uklei i słonecznic wymaga wędkowania bardzo czynnego, stałych rzutów przynętą.
Zacięcia i holowania ryby muszą być bardzo szybkie, dlatego tylko 20—40 cm końcówki wędziska może brać udział w tych etapach połowu.
Grubość rękojeści wędziska powinna być dostosowana do łowienia jedną ręką, tak aby można było bez zmęczenia w przeciągu 3 godzin wykonać 800-1000 zarzuceń zestawu. Sposób umocowania zestawu do wędziska jest ważny ze względu na potrzebę dość częstych zmian. Najlepszy polega na stosowaniu bardzo małych agrafek wykonanych z drutu. Do każdej odległości wędkowania należy mieć odpowiedniej długości wędzisko. Zestaw wędzisk uklejowych powinien zatem składać się z dziesięciu kijów o różnej długości: 1 m, 1,5 m, 2,5 m, 3 m, 3,5 m, 4 m, 4,5 m, 5 m. Rzadko istnieje konieczność łowienia na wędziska o długości powyżej 5 m.
Najlepiej się nadają wędziska teleskopowe firmy „Dalex”. Są to bardzo lekkie, sztywne teleskopy, które można także stosować do połowu innych ryb, czego jednak najlepiej unikać, bo inaczej wędzisko szybko utraci swe cechy uklejowe.
Dużym błędem jest stosowanie długich wędzisk w czasie łowienia uklei na bliższe odległości. Zmniejsza to szybkość połowu. Najlepiej zaopatrzyć się w wędziska jednej firmy, o znanych parametrach, gdyż pozwala to dobrze poznać ich wady i zalety. Wielu zawodników uważa, że przygotowanie tak dużej liczby wędzisk jest zbędne. Obserwując jednak zawodników czołowych drużyn europejskich, spostrzegłem, że każdy ma ze sobą 10 do 15 wędzisk uklejowych. Nie ma oczywiście konieczności jednoczesnego rozwinięcia wszystkich, montuje się tylko odpowiednie dla danego łowiska.
Każde wędzisko powinno być umieszczone w osobnym płóciennym futerale, a po łowieniu — dokładnie oczyszczone i wytarte do sucha. Przy montowaniu zwracamy baczną uwagę ma staranne dopasowanie poszczególnych części. Wędzisko trzeba chronić przed zanieczyszczeniem piaskiem czy ziemią, aby nie spowodować uszkodzenia złączy.
Przy łowieniu uklei metodą wahadłową istnieje konieczność stosowania wędzisk z hakami aluminiowymi. Najbardziej chyba odpowiednie są wędziska firmy „Rudipech”. Wielką ich zaletą jest idealna sztywność i łatwość zmiany zestawu. Amortyzatory gumowe powinny być bardzo długie, do 1 m, cienkie, złożone najwyżej z dwóch gum o średnicy 0,5 mm.
Istnieje wiele innych typów wędzisk używanych do połowu uklei. Najpopularniejsze są wędziska tonkinowe lub bambusowe.
Główną wadą tych wędzisk, jak już wspomniałem, jest duży ciężar i nadmierna elastyczność; wykazują duże ugięcie przy zacięciu, ruchy boczne w czasie holu, zmniejszają precyzję rzutu, skuteczność zacięcia i szybkość połowu. Wady te możemy wyeliminować przez odpowiednie skrócenie wędziska, a szczególnie szczytówki. Wędzisko straci wówczas na długości, ale zyska na sztywności.
Podczas łowienia metodą odległościową niezbędne jest posiadanie wędzisk z przelotkami.
Wymaganiom metody łowienia odległościowego najbardziej odpowiada kołowrotek firmy „Mitchell’’ (Francja) lub „Rex” (NRD).